Van Zuid tot Noord Peru

Lieve allemaal!
Ik typ dit berichtje liggend in een hangmat met uitzicht op een blauwe lucht, zonnetje en palmbomen, we zijn aangekomen op de meest zonnige bestemming van onze reis so far: Mancora! Het is een badplaats helemaal in het noorden van Peru – dit is de enige plek in het land waar de zee warm genoeg is om in te zwemmen. De reis hiernaartoe was een ruim 20 uur durende busreis, maar het is het helemaal waard.

Tijdens mijn vorige blog waren we in Puno, helemaal aan de andere kant van Peru bij Lake Titicaca. Hier maakten we een boottocht naar twee eilanden in het meer. Een van de eilanden was geheel gemaakt van riet, en hierop leefden de bewoners het hele jaar lang. Heel bizar om te zien.

Na Puno reisden we de grens over richting Bolivia! We bezochten de schattige plaats Copacabana, aan de andere kant van Lake Titicaca. Hier zagen we een prachtige zonsondergang en bracht ik de tweede dag een bezoekje aan Isla del Sol (of eiland van de Zon), een belangrijke religieuze plaats voor de oude Inca beschaving. Het eiland was bijna helemaal onbewoond en ook grotendeels onbegroeid, wat zorgde voor een heel mooi grillig landschap.

Na twee dagen in Copacabana hadden we het wel weer gezien en wilden we graag terugkeren naar Peru.. toen kwamen we voor een onaangename verrassing te staan: een staking zorgde ervoor dat geen enkele busorganizatie ons terug naar Puno kon brengen! De achterliggende reden, de duur of de grootte van de staking was voor iedereen één groot raadsel, en toen we op de ochtend van de staking toch nog een keer ons geluk probeerde bij de busstandplaats was er een chauffeur bereid om ons en nog drie Braziliaanse reizigers wel naar de grensovergang te brengen.. vanaf daar moesten we het dan verder maar zelf uitzoeken! Op goed geluk wilden we toch wel eens proberen om Puno nog die dag te bereiken en onze bus naar Arequipa van die avond te halen.

Eenmaal bij de grens was het opvallend rustig, maar er reden nog wel auto’s af en aan en er waren geen enorme barricades opgeheven, zoals ons eerder was voorgehouden. Eenmaal in Peru waren echter geen van de aanwezige taxichaffeurs bereid om ons naar Puno te brengen, blijkbaar waren de wegen vanaf dat punt toch echt onbegaanbaar.

Daar zaten we dan, in de brandende zon op het terrasje van de vrouw bij wie we onze Boliviaanse pesos weer terug hadden gewisseld in Peruaanse sols. Het vrouwtje was een nogal hekserig type, maar toen ze eenmaal doorhad dat Puno het doel van onze reis was bood ze ons een (prijzige) uitkomst: de oversteek kon gemaakt worden per boot!

We hoorden dit nieuws om iets voor 10en, en om half 11 zou de boot arriveren en konden we de overtocht gaan maken, zo vertelde ze ons. Meer en meer toeristen uit Bolivia druppelde de grens over, op zoek naar een weg het land in. Na een uur gewacht te hebben was van de boot echter nog geen enkel spoor. Uiteindelijk was het dan rond 2 uur eindelijk zo ver! Van onze laatste sols kochten we twee tickets voor de boot en konden we dan eindelijk terug naar Puno, waar we later die avond om 8 uur arriveerden. We hadden geen geld meer overgehad voor eten en waren dan ook uitgehongerd. Snel aten we een pastaatje en vervolgden we onze reis naar Arequipa.

In Arequipa hebben we het een aantal dagen super leuk gehad, het is een stad met een koloniaal verleden en het centrum is daardoor erg mooi en oud. We hebben gewinkeld, lekker gegeten en uit geweest met vrienden van onze tocht in Cuzco. Arequipa ligt dichtbij de Colca Canyon, dit is de diepste canyon van de wereld en in het natuurgebied zijn veel lama’s en alpaca’s, en het is de beste plaats om Peru’s grootste vogel, de condor, de spotten. Was echt een gave ervaring om die vogels in het echt te zien!

We waren ook in Arequipa om de 28e mijn 20e verjaardag en tevens de Peruviaanse onafhankelijksheidsdag te vieren! Super leuke dagen gehad: sushi gegeten en champagne gedronken. ‘s Avonds hebben we het ook nog uitgebreid gevierd met iets te veel pisco sours en andere cocktails.

Na Arequipa zijn we vertrokken naar Huacachina, een oase midden in de woestijn. Hier hebben we 1 nachtje geslapen en hebben we een middag door de woestijn gecrosst in een grote terreinwagen en daarna ook ge-sandboard, wat toch nog een beetje moeilijker dan snowboarden blijkt te zijn haha. Hierna volgde een super mooie zonsondergang.

In Huacachina stonden we de volgende dag vroeg op om een tripje te maken naar Paracas en de Ballestas Island, ook wel de ‘poor men’s Galapagos islands’ genoemd. We konden de eilanden niet betreden maar vaarden er met een open boot omheen, en het was echt heel erg leuk! We hebben pinguins en zeeleeuwen gezien, en echt miljoenen vogels. Na de ochtend in Paracas zijn we ‘s middags onze lange reis naar het noorden van Peru begonnen. Na een tussenstop en een nachtje slapen in Lima kwamen we hier dan op zondag eindelijk aan.

We blijven de rest van deze week lekker relaxen in Mancora. Tijd voor zon, zee en strand! Veel liefs, Lotte.